Արցախի գյուղերից մեկում է:
Այս մարդկանց զրկել ենք իրենց հայրենիքից, հողից, տնից, տեղից, իրենց հիշողություններից, իրենց երազներում շենում լինելու իրավունքից...
Փաշինյանն այս 5 տարի է՝ չի մոռացել, որ 44-օրյա պատերազմից հետո իր հրաժարականը պահանջողներից մեկն էլ եկեղեցին էր։ Եթե իր դեմ խոսող մյուս կառույցների և մարդկանց հաշիվները Փաշինյանը, ինչ-որ կերպ, փակեց, ապա եկեղեցուց չի հաջողվել մուռը հանել...
Հինգ հազար կյանք զոհած, պատերազմում պարտություն կրած, Արցախը թշնամուն հանձնած, Հայաստանի արևելյան սահմանամերձ շրջաններից զգալի տարածքներ զիջած և «Զանգեզուրյան միջանցք» անունով թուրքական երազանքին կյանք տված վարչապետը շուրջօրյա օրակարգով կուրծք է ծեծում, թե խաղաղություն է բերել...
Հովհանավանքում տեղի ունեցած «պատարագը» ամբողջապես դուրս է եկեղեցական սահմաններից․ այն վերածեցին քաղաքական բեմի։ Բայց ամենից ուշագրավը, բացի «պատարագից», նաև մասնակիցների պահվածքն էր...
Մենք, շատ թե քիչ տանելի ապագա ունենալու համար, պետք է աշխատենք բազմակողմանիորեն հասկանալ հզորների ու թույլերի հարաբերությունների անատոմիան։
Բնականաբար, եթե ուժեղների ու թույլերի հարաբերությունների հետ առնչված երկրորդական հանգամանքները դնենք մի կողմ, ապա այդ հարաբերությունների կայուն ու երկուստեք իմաստալից լինելու համար, ընդհանուր առմամբ, պետք է հավասարակշռություն լինի, մի կողմից, ուժեղի համար թույլի օգտակարության և, մյուս կողմից էլ, թույլի համար ուժեղի կողմից պաշտպանվածության միջև...